REPATRIACJA

Repatriacja oznacza powrót do ojczyzny osób pochodzenia polskiego i jest jednym ze sposobów nabycia polskiego obywatelstwa. Prawo to przysługuje wyłącznie osobom, które nie posiadają polskiego obywatelstwa i pragną przesiedlić się na stałe do Rzeczypospolitej Polskiej. 

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Górze na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji realizuje zadania Starosty Powiatu Górowskiego w zakresie wsparcia repatriantów:

1. Jednorazowa pomoc finansowa

Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji udziela repatriantowi oraz członkom jego najbliższej rodziny, jednorazowo, w drodze decyzji, pomocy finansowej na:

• pokrycie kosztów przejazdu lub przelotu oraz przewozu mienia do Rzeczypospolitej Polskiej w wysokości dwukrotności ceny biletu kolejowego drugiej klasy od najbliższej miejscu zamieszkania repatrianta za granicą stacji kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej, na repatrianta i każdego członka najbliższej rodziny repatrianta;
• zagospodarowanie i bieżące utrzymanie, w wysokości dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w kwartale poprzedzającym dzień przyznania pomocy, na repatrianta i każdego członka najbliższej rodziny repatrianta;
• pokrycie kosztów związanych z podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej nauki przez osobę małoletnią, podlegającą obowiązkowi szkolnemu w rozumieniu art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 oraz z 2022 r. poz. 655), w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na każde dziecko.

Pomoc na pokrycie kosztów podróży może przyznać też konsul. Dotyczy to osób, którym konsul wydał wizę repatriacyjną, a które nie posiadają wystarczających środków na pokrycie kosztów podróży do RP.

Zgodnie z art.17 ust.1 ustawy o repatriacji właściwym do udzielenia pomocy jest pełnomocnik rządu, który wydaje decyzję o przyznanej pomocy finansowej. Kwotę pomocy finansowej na podstawie decyzji pełnomocnika wypłaca Starosta za pośrednictwem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.

 2. Pomoc finansowa na remont, adaptację lub wyposażenie lokalu

Starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się repatrianta udziela na jego wniosek pomocy finansowej na częściowe pokrycie kosztów związanych z remontem, adaptacją lub wyposażeniem lokalu mieszkalnego. Maksymalna wysokość pomocy to 6 000 zł na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny. Kwota ta co roku podlega waloryzacji. Repatriant może złożyć powyższy wniosek w terminie dwóch lat od dnia nabycia obywatelstwa polskiego.

Zgodnie z art.17 ust. 2 ustawy o repatriacji o pomoc należy zgłosić się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania Starosty, złożyć wniosek wraz z załącznikami:

• wniosek o przyznanie pomocy finansowej ze środków budżetu państwa na częściowe pokrycie poniesionych, udokumentowanych przez repatrianta kosztów związanych z remontem, adaptacją lub wyposażeniem lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej;
• wykaz faktur i /lub rachunków, przelewów za zakup towarów i usług (oprócz usługi transportu) wraz z oryginałami dokumentów, wystawione na wnioskodawcę;
• dokument, z którego wynika tytuł prawny wnioskodawcy do lokalu mieszkalnego – akt notarialny potwierdzający zakup mieszkania lub umowa najmu mieszkania ;
• kopię decyzji wojewody w sprawie potwierdzenia posiadania przez wnioskodawcę obywatelstwa polskiego;
• kopię dowodu osobistego;
• potwierdzenie zameldowania;
• odpis aktu urodzenia dzieci do wglądu;
• odpis skrócony aktu małżeństwa do wglądu;
• oświadczenie repatrianta wskazujące nr konta bankowego.

3. Aktywizacja zawodowa repatriantów

Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić mu aktywizację zawodową. Może się to odbyć poprzez:

• zwrot części kosztów na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
• zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na zatrudnienie repatrianta (np. utworzenie stanowiska pracy, przeszkolenie, wynagrodzenie).

Zwrot kosztów poniesionych na aktywizację zawodową może być dokonany nie później niż 5 lat od nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego i pod warunkiem, że został on zatrudniony na co najmniej 24 miesiące.

Można stosować jedną lub kilka wymienionych form aktywizacji zawodowej, jednak łączna kwota związanych z tym wydatków nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej umowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o repatriacji repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową.